(หันทะ มะยัง อุททิสะนาธิฏฐานะคาถาโย ภะณามะ เส)
ขอเชิญ เราทั้งหลาย จงสวดคาถาว่าด้วยการอุทิศและอธิษฐานเถิด
บทที่ 1
อิมินา ปุญญะกัมเมนะ
ด้วยบุญนี้ อุทิศให้
อุปัชฌายา คุณุตตะรา
อุปัชฌาย์ ผู้เลิศคุณ
อาจะริยูปะการะ จะ
แลอาจารย์ ผู้เกื้อหนุน
มาตา ปิตา จะ ญาตะกา
ทั้งพ่อแ แลปวงญาติ
สุริโย จันททิมา ราชา
สูรย์จันทร์ แลราชา
คุณะวันตา นะราปิ จะ
ผู้ทรงคุณ หรือสูงชาติ
พ๎รห๎มะมารา จะอินทรา จะ
พรหมมาร และอินทราช
โลกะปาลา จะ เทวะตา
ทั้งทวยเทพ และโลกบาล
ยะโม มิตตา มะนุสสา จะ
ยมราช มนุษย์มิตร
มัชฌัตตา เวริกาปิ จะ
ผู้เป็นกลาง ผู้จ้องผลาญ
สัพเพ สัตตา สุขี โหนตุ
ขอให้ เป็นสุขศานติ์ ทุกทั่วหน้า อย่าทุกข์ทน
ปุญญานิ ปะกะตานิ เม
บุญผอง ที่ข้าทำ จงช่วยอำนวยศุภผล
สุขัง จะ ติวิธัง เทนตุ
ให้สุข สามอย่างล้น
ขิปปัง ปาเปถะ โวมะตัง
ให้ลุถึง นิพพานพลัน*
*ถ้าจะว่าเพียงเท่านี้ ไม่ว่าต่อไปอีก ให้เปลี่ยน "นิพพานพลัน" "นิพพานเทอญ"
<<<<<>>>>>
บทที่ ๒
เย เกจิ ขุททะกา ปาณา
สัตว์เล็ก ทั้งหลายใด
มะหันตาปิ มะยา หะตา
ทั้งสัตว์ใหญ่ เราห้ำหั่น
เย จาเนเก ปะมาเทนะ
มิใช่น้อย เพราะเผลอผลัน
กายะวาจามะเนเหวะ
ทางกายา วาจาจิต
ปุญญัง เม อะนุโมทันตุ
จงอนุโมทนากุศล
คัณ๎หันตุ ผะละมุตตะมัง
ถือเอาผล อันอุกฤษฏ์
เวรา โน เจ ปะมุญจันตุ
ถ้ามีเวร จงเปลื้องปลิต
สัพพะโทสัง ขะมันตุ เม
อดโทษข้า อย่าผูกไว้**
**ถ้าจะหยุดว่าเพียงเท่านี้ ให้เปลี่ยน "อย่าผูกไว้" "ทั่วหน้าเทอญ"
<<<<<>>>>>
บทที่ ๓
ยังกิญจิ กุสะลัง กัมมัง
กุศลกรรม อย่างใดหนึ่ง
กัตตัพพัง กิริยัง มะมะ
เป็นกิจซึ่ง ควรฝักใฝ่
กาเยนะ วาจามะนะสา
ด้วยกาย วาจาใจ
ติทะเส สุคะตัง กะตัง
เราทำแล้ว เพื่อไปสวรรค์
เย สัตตา สัญญิโน อัตถิ
สัตว์ใด มีสัญญา
เย จะ สัตตา อะสัญญิโน
หรือหาไม่ เป็นอสัญญ์
กะตัง ปุญะผะลัง มัยหัง
ผลบุญ ข้าทำนั้น
สัพเพ ภาคี ภะวันตุ เต
ทุกๆ สัตว์ จงมีส่วน
เย ตัง กะตัง สุวิทิตัง
สัตว์ใดรู้ ก็เป็นอัน
ทินนัง ปุญญะผะลัง มะยา
ว่าข้าให้ แล้วตามควร
เย จะ ตัตถะ นะ ชานันติ
สัตว์ใด มิรู้ถ้วน
เทวา คันต๎วา นิเวทะยุง
ขอเทพเจ้า จงเล่าขาน
สัพเพ โลกัม๎หิ เย สัตตา
ปวงสัตว์ ในโลกีย์
ชีวันตาหาระเหตุกา
มีชีวิต ด้วยอาหาร
มะนุญญัง โภชะนัง สัพเพ
จงได้ โภชน์สำราญ
ละภันตุ มะมะ เจตะสา
ตามเจตนา ข้าอาณัติ***
***ถ้าจะหยุดว่าเพียงเท่านี้ ให้เปลี่ยน "ข้าอาณัติ" "ของข้าเทอญ"
<<<<<>>>>>
บทที่ ๔
อิมินา ปุญญะกัมเมนะ
ด้วยบุญนี้ ที่เราทำ
อิมินา อุททิเสนะ จะ
แลอุทิศ ให้ปวงสัตว์
ขิปปาหัง สุละเภ เจวะ
เราพลันได้ ซึ่งการตัด
ตัณ๎หุปาทานะเฉทะนัง
ตัวตัณหา อุปาทาน
เย สันตาเน หินา ธัมมา
สิ่งชั่ว ในดวงใจ
ยาวะ นิพพานะโต มะมัง
กว่าเราจะถึงนิพพาน
นัสสันตุ สัพพะทา เยวะ
มลายสิ้น จากสันดาน
ยัตถะ ชาโต ภะเว ภะเว
ทุกๆ ภพ ที่เราเกิด
อุชุจิตตัง สะติปัญญา
มีจิตตรง และสติ ทั้งปัญญา อันประเสริฐ
สัลเลโข วิริยัม๎ทินา
พร้อมทั้ง ความเพียรเลิศ เป็นเครื่องขูด กิเลสหาย
มารา ละภันตุ โนกาสัง
โอกาส อย่าพึงมี แก่หมู่มาร สิ้นทั้งหลาย
กาตุญจะ วิริเยสุ เม
เป็นช่อง ประทุษร้าย ทำลายลาง ความเพรียรจม
พุทธาทิปะวะโร นาโถ
พระพุทธผู้ บวรนาถ
ธัมโม นาโถ วะรุตตะโม
พระธรรมที่ พึ่งอุดม
นาโถ ปัจเจกะพุทธโธ จะ
พระปัจเจ กะพุทธสม
สังโฆ นาโถตตะโร มะมัง
ทบพระสงฆ์ ที่พึ่งผยอง
เตโสตตะมานุภาเวนะ
ด้วยอานุภาพนั้น
มาโรกาสัง ละภันตุ มา
ขอหมู่มาร อย่าได้ช่อง
ทะสะปุญญานุภาเวนะ
ด้วยเดชบุญ ทั้งสิบป้อง
มาโรกาสัง ละภันตุ มา
อย่าเปิดโอกาสแก่มาร (เทอญ)
